maandag 20 april 2015

Twee en een halve week verder

En zo zijn we al weer iets meer dan twee weken verder ,ik had het voornemen om elke week te bloggen maar ik heb mij vergist in hoe moe je bent na zo'n operatie.
De eerste dagen na de operatie staan vooral in het teken van heel veel slapen ,medicatie innemen,koelen en proberen te eten nou ja eten zo vloeibaar dat het door een rietje kan.
Twee dagen heb ik een infuus gehad met antibiotica en ontzwellings middel en toen het infuus eruit mocht kreeg ik de antibiotica via een drankje, nou dat heb ik geweten waar ik bang voor was gebeurde ook, het drankje was zo vies, en ik ben echt niet moeilijk op dat gebied, dat ik moest braken. Nu kan ik je vertellen dat gaat het doet alleen heel veel pijn in je kaken.
Omdat ik zo misselijk bleef kreeg ik uiteindelijk ook wat voor de misselijkheid toegediend.
De tweede dag hoefde ik ook geen bloed meer af te zuigen en mocht ik mijn mond gaan spoelen dit moet ik 4 maal per dag doen en proberen voorzichtig te poetsen ehhhhh jaaaaa dat lukte pas na dik een week ;) en spoeling voor mijn neus want die zat zo dicht door al het bloed en snuiten mag drie weken niet.

En toen mocht ik naar huis ,de nodige medicatie mee sjaal voor mijn gezicht want de koude wind is niet prettig heb ik me laten vertellen. De autorit,hoe voorzichtig manlief ook reed, was echt niet prettig ondanks een dik kussen en de stoel in lig stand en éénmaal thuis ben ik direct gaan slapen en dat is eigenlijk ook hoe ik die eerste week ben doorgekomen ,slapen,slapen en nog eens slapen.
Het eten ging thuis ook gelijk beter omdat het veel smakelijker is,manlief kan erg lekker koken, en gelukkig maar want nu 2,5 week later ben ik 4 kilo kwijt. Voor recepten mag je me altijd mailen

Een week later moest ik op controle mijn eigen arts was weggeroepen dus kreeg ik de vervangende arts en die was tevreden over hoe het stond, even wat dingen doorgesproken, medicatie verhoogd en toen naar de mond hygieniste. Zij heeft mijn mond gereinigd en gepoetst en mij laten zien hoe ik dat zelf ook kon. Omdat het ziekenhuis uitliep duurde alles veel langer en aan het eind toen we naar de auto liepen moest ik huilen van vermoeidheid want wat valt dat allemaal tegen.
Na 9 dagen heb ik eindelijk mijn boek weer gepakt hiervoor deed ik heel weinig had echt nergens zin in maar ook dat komt goed.
En ik kan nu een gekookt zacht eitje eten van een heel klein plastic koffielepeltje maar ooohh wat was dat lekker zeg.
De 11e dag was ik heel beroerd werd misselijk wakker kon niet meer lopen van de draaierigheid en  bij elke beweging van mijn hoofd  moest ik braken echt heel eng, gelukkig stopte het na een paar uur en is dit niet meer teruggekomen.

Zondagavond brak één van mijn fixeerelastieken en dus kon ik dinsdag weer naar het UMC dit keer gelukkig wel bij mijn eigen arts. En ook hij was zeer tevreden,ook wel heel leuk om te zien hoe blij een arts kan worden van zijn werk want deze operatie waarbij ze alles in één keer doen en dan ook geen schroeven gebruiken is ook voor hem uniek.
Hij heeft nieuwe elastieken geplaatst dunnere ook waardoor ik mijn mond nu iets verder(ongeveer één vinger hoog) kan openen en ik nu brood zonder korstjes kan eten en zacht voedsel kan eten,heel klein gesneden als ik maar niet kauw.

Het is wel saai zo thuis maar gelukkig vangt manlief heel veel op ,maar die moet natuurlijk ook gewoon werken, en heb ik een lieve dochter en vriendin die regelmatig langskomen.
Ik zit nog steeds aan twee verschillende morfines en andere medicatie omdat de pijn regelmatig echt niet te houden is maar daar heeft de arts mij ook voor gewaarschuwd.
Het eten wordt ook steeds lastiger want ik krijg nu trek maar kan heel veel gewoon niet eten, het praten gaat binnens mond waardoor ik natuurlijk bijna niet te verstaan ben en ook dat is zo af en toe een bron van frustratie en de verveling slaat toe al kan ik gelukkig achter mijn naaimachine al zijn het maar korte stukjes.
Afgelopen zaterdag ben ik met manlief mee om een boodschap gegaan maar toen we bij de kassa stonden had ik al spijt dat ik meegegaan ben ik was bekaf echt totaal geen conditie meer.
Mijn gezicht is niet meer blauw aan de onderkaken nog wat gezwollen en aan de rechterkant van mijn neus en bovenlip heb ik nog geen gevoel.
En toch nu na 2,5 week durf ik te zeggen dat ik het zo weer zou doen alleen onderschat het niet.

Zo dat was het weer voor even tot de volgende blog.

O nee nog even dit voor wie geïnteresseerd is in voor en na foto's ,ik heb van bijna elke dag wel een portretfoto,kan mij mailen.Je begrijp misschien wel dat ik op de eerste foto's na deze verder niet gaat plaatsen het blijft toch internet ;) en deze blog is niet opgezet voor de fun maar voor diegene die ook een kaakoperatie moet ondergaan want er is heel weinig over te vinden.





2 opmerkingen:

  1. Tjonge wat een lange, moeilijke weg. Het lijkt me heel zwaar allemaal. Ik leef met je mee hoor, veel sterkte! Xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Sandra ,het is ook een zware lange weg maar dat hoef ik jou niet uit te leggen he :) Ik hoop alleen dat ik over ongeveer een jaar kan zeggen dat dit echt de oplossing was :)

      Verwijderen